فولاد های آلیاژی ترکیبی از آهن و عناصری هستند که با اضافه شدن هرکدام خواصی به آن آهن اضافه میشود. در اصل فولادها آهن آلاتی با عناصر آلیاژی هستند. عنصر پایه‌ای فولاد، کربن است که فولادها را به سه دسته کم کربن، کربن متوسط و پر کربن دسته بندی می‌کنند. فولاد هایی نظیر St37، فولاد Ck45، فولاد St52 و فولاد Mo40 از فولاد هایی با آلیاژ پایین هستند.
انواع فولادها
فولادها با توجه به عناصر موجود در خود کاربرد و عملکرد متفاوتی دارند. قطعا فولادهای دسته گرمکار و فولادهای سردکار عملکرد و کاربردهای متفاوتی دارند. عنصر پایه‌ای فولادها کربن است. فولاد St37 را در نظر بگیرید، این فولاد با داشتن 0.16 درصد کربن از فولادهای کم کربن به شمار می‌آید و در فولادهای ساختمانی قرار میگیرد. فولادهای ساختمانی عمدتا از فولاد های کم آلیاژ تشکیل شده اند. St37 به عنوان کم آلیاژ ترین فولاد به عنوان گرد یا ورق آهنی نیز شناخته میشود.
از روی دیگر فولاد هایی نظیر فولادهای گرمکار پر آلیاژ به حساب می آیند. برای نمونه فولاد گرمکار 1.2344 از 0.35 – 0.42 درصد کربن تشکیل شده است. این عناصر هرکدام به صورت جداگانه بر قیمت نهایی فولاد تاثیر گذارند. عناصری مانند فسفر و گوگرد بالاترین قیمت را بین عناصر آلیاژی دارند که موجب افزایش قیمت فولاد میشوند، از این رو استفاده از این عنصر بسیار محدود است.
فولاد های آلیاژی دسته بندی های بسیار زیادی دارند فولاد های ضد سایش که اغلب به صورت ورق و تسمه عرضه میشوند، فولاد های عملیات حرارتی، سمانته، خوش تراش، ساختمانی، گرمکار، سردکار، فنر، قالب پلاستیک، یاتاقان و … هستند. فولاد های نام برده با توجه به دسته بندی آنها معمولا کاربرد مشخصی دارند اما با توجه به خواص مناسب میتوانند در سایر صنایع نیز مورد استفاده قرار گیرند.
