سختی راکول چیست؟ + جدول استاندارد

روش سختی‌سنجی راکول یکی از چهار روش متداول برای انجام آزمايش سختی نفوذی یا فرورفتگی است که در سال ۱۹۱۹ توسط استنلی راکول اختراع شد. در این روش ابزاری وجود دارد تا با استفاده از آن سختی را بصورت مستقیم خواند. همچنین توسط یک حرف انگلیسی معیارهای مختلف این سختی نمایش داده می‌شود. این روش متداول ترین آزمون سختی در آمریکا است.

سختی راکول

این روش براساس اندازه گیری اختلاف عمق نفوذ در ماده انجام می‌شود. در سختی سنجی راکول ابتدا یک نیروی اولیه وارد می شود تا نیاز به آماده كردن سطح را به حداقل برساند و میل به ایجاد برآمدگی یا فرورفتگی را کاهش دهد. در مرحله‌بعدی به طور خودکار عمق فرورفتگی و بار اصلی وارد شده ثبت می شود. سپس از روی قطعه مورد آزمایش بار اصلی برداشته شده تا نیروی اولیه کاهش یابد. از مزایای این روش می‌توان به امکان تشخیص تغییرات كوچک سختی در فولاد سخت شده، کوچک بودن اندازه فرورفتگی که در طی آن به قطعات عملیات حرارتی شده، آسیبی وارد نمی‌شود و عدم امكان بروز خطا از طرف انسان اشاره نمود.

به طور کلی دو نوع سختی راکول وجود دارد:

• نوع معمولی: برای برای مقاطع نسبتا ضخیم  کاربرد دارد و بار اولیه بار ۱۰ کیلوگرم است.
• نوع سطحی: برای مقاطع نازک استفاده می‌شود و بار اولیه ۳ کیلوگرم می‌باشد.

در روش راکول می‌توان انواع مختلفی از فرو رونده و نیروها را استفاده کرد و هر ترکیب از این دو باعث ایجاد مقیاس راکول مخصوصی می‌شود. گفتنی است برای اندازه گیری سختی فلزات، سه روش زیر به کار می‌رود:

• راکول A: اعمال نیروی ۶۰ کیلوگرمی
• راکول B: اعمال نیروی ۱۰۰ کیلوگرمی
• راکول C: اعمال نیروی ۱۵۰ کیلوگرمی

جدول استاندارد معیارهای مختلف راکول